Yazıya başlamadan bir süre önce Zülfü Livaneli’nin benimde çok sevdiğim ‘Zor yıllar’ isimli şarkısı dinliyordum.
Şöyle diyordu şarkının bir bölümünde:
“Uykusuz gecelerde sarıveren kaygılar
Kuşkuyla gözlediğin o ölüm dolu sokaklar
Eksildi ömrümüzden umut dolu o yıllar
Siz miydiniz, bizler miydik yorgun düşen kuşaklar?..”
Gerçekten zor yıllardan geçiyoruz.
Kimileri için zor olmasa da ülkemizin büyük çoğunluğu adına gerçekten çok zor yıllar..
2022 yılını ülke olarak birçok önemli gelişme, olaylarla geride bıraktık.
Genel olarak baktığımız da hiçte iyi bir yıl olmadığı açıktır.
Ekonominin kötü durumu, giderek artan yaşam pahalılığı, işsizlik, geçim sıkıntısı hepimizi derinden etkiledi.
2 yıl önce 40-50 TL aldığımız ay çiçek yağının 200 TL’ye ulaştığı, ekmeğin 5 TL olduğu, çayın 80 TL’ye vardığı, domatesin, patatesin 15-25 TL, bir koli yumurtanın 70-80 TL, etin, peynirin 200 TL’ye koştuğu bir ortamda kim mutlu olduğunu söyleyebilir ki.
Ki bu zor yaşam koşulları hangi parti veya görüşten olursa olsun ayrımsız olarak hepimizi aynı şekilde derinden etkiliyor.
Tabi tuzu kuru olanlar hariç!
Onlar her devrin adamı olmanın verdiği karakter yapısıyla bir şekilde paralarına para katmayı, bolluk içinde yaşamayı bildiler.
2023 yılına dair umutlarımız ve geleceğe dair beklentilerimiz için bu koşullarda pekte iyimser olmak mümkün değil.
Yalnızca geçim koşulları değil, demokrasinin ve özgürlüklerinde çıtasının daha da düştüğü bir yılı geride bıraktık.
Yani ülke olarak enseyi kararttık!
Yaşanan birçok olay, gelişme gerçekten ülkemiz adına endişe verici düzeyde olduğunu söylemek mümkün.
Ülkemizin adına büyük çoğunluğun beklentisi tam demokrasi çizgisinde, özgürlüklerin, düşünce özgürlüğünün anayasal güvence altında olduğu, toplumsal gönenç düzeyinin en üst düzeye çıkmasıdır.
Umutlarımızı taptaze tutarak, demokrasiye, adalete, hukukun üstünlüğüne olan bağlılığımızla ülkemizin güzel günlerine olan inancımızı yitirmeyelim.
Cumhuriyetimizin 100. Yılında bizlerin yapması gerekende tamda budur.