"Toplumsal hafıza önemlidir..
Hafızasını kaybeden kimliğini, kimliğini kaybeden de varlığını kaybetmiş sayılır.
Hafızamızı yitirmeyelim!..”
Aynen öyle.
İnsanlık kimi zaman dünü hemencecik unutarak ve bunun bedellerini ise çok ağır olarak ödedi.
Bu sayede geri dönüşü ve telafisi olmayan o kadar çok şeyi yitirdi ki..
Saymakla, anlatmakla bitmez.
Nazi Almanya’sı sanırım bu konuda en iyi örnektir.
Mayıs 1945’te Avrupa’da 2. Dünya savaşı bittiğinde müttefikler 12 yıllık Nazi yönetimince topluma sürekli pompalanan nefret propagandasına maruz bırakılan Alman toplumunu yeniden eğitmek zorunda kaldı.
Müttefikler, Alman liderlerini mahkemeye çıkarııp Nazi rejiminin suçlarını ortaya dökerek ve Fühhrer kültü ile Josepn Goebbels’in propagandalarının kalıntılarını ortadan kaldırarak Almanları yakın geçmişleriyle yüzleşmeye zorladı.
1946 yılında Alman Yahudi yazar Victor Klemperer şöyle diyordu:
“Nazizm milyonlarca kez kendilerine söylenen ve mekanik, bilinçsiz bir şekilde benimsenen tek tek sözcükler, deyimler ve cümle yapılarıyla insanların iliğine kadar işlemişti..”
Anlatılanlara göre, 1945’te Nazizm çökerken birçok Alman ülke de Yahudi soykırımı yapıldığından bi haberdi.
Güçlü ve etkin propaganda yöntemleriyle Alman toplumu hafıza kaybı yaşatılmıştı.
Tabi toplumsal belleğini yitiren sadece Almanlar değildi, tarihin birçok bölümünde birçok ulus aynı şekilde bellek kaybına uğradı.
Sonuç olarak, ülkemiz özelinde de toplumsal belleğimizi korumak zorundayız.
Toplumsal bellek günümüzde ağır gündem bombardımanı altındadır.
Bu durum toplumsal hafızayı sekteye uğratıyor, bellek yetersizliğine neden oluyor.
Dünü çok çabuk unutuyoruz, sanal gündeme takılıp asıl sorunları göremiyoruz.
Tabi bunda müthiş bir şekilde gelişen teknolojinin de katkısı büyüktür.
Sosyal medya bu anlamda lokomotif durumunda.
Sosyal medya sayesinde gündem dakikasında değişiyor ve birilerinin istediği şeyler toplumsal tartışmaya açılıyor.
Bu arada ise toplumun gerçek gündemi unutulup gidiyor.
Başta ki gibi, toplumsal hafıza önemlidir, hafızamızı yitirmeyelim!
