Geçtiğimiz süreçte medya da ilginç bir haber vardı.
Haber şöyleydi:
Yeni Zelandalı gök bilimciler 'milyonda bir' rastlanan bir gezegen keşfetti.
Gezegenin kütlesinin Güneş'ten daha küçük olduğu, gezegende bir yılın 617 gün sürdüğü belirtildi.
İlk kez 2018 yılında Şili'deki bir teleskopla gözlemlenen gezegenin, sonrasında yine Şili, Avustralya ve Güney Afrika'da her 15 dakikada bir 100 milyon yıldızdan gelen ışığı ölçümleme kapasitesine sahip üç özdeş teleskopla belirlenmiş.
Bu günümüzde bilimin hangi aşamada olduğunun en somut örneğidir.
Bilim uzayda yenidünyaları keşfederken geri kalmış veya bırakılmış ülkeler ise hikâye, masal ile insanlarını gerçeklerin dışında izole ediyor.
NASA, Mars’a geçtiğimiz yıl Temmuz ayında yeni bir uzay aracı gönderdi. 2021 Şubat ayında 480 milyon kilometrelik bir yolculuk sonrası Mars’a varan Mars 2020 isimli uzay aracı kızıl gezegende yaşam izlerini arayacak.
Mars 2020 adlı araç, yaklaşık bir araba büyüklüğünde ve küçük bir nükleer reaktöre sahip. Mars'ın yüzeyinden taş ve toprak örnekleri toplayacak aracın kazı yaparak kayaları parçalamaya yarayan özel bir cihazı da bulunuyor.
Euronews’un haberine göre, NASA görevlisi Matt Wallace, basına verdiği demeçte önemli bilgiler paylaştı. Wallace, "Bu araç Kızıl Gezegen'de yaşam belirtileri arayacak. Aracın üstünde Mars'ın yüzeyinin jeolojik ve kimyasal yapısını anlamamıza yarayacak birçok farklı aygıt bulunuyor. Çok eski dönemlere ait "mikrobik hayat" belirtileri arıyoruz." dedi.
Gelişmiş ülkeler on yıllardır bilimsel çalışmalarla dünya dışında uzayın derinlerinde araştırmalarını sürdürüyor.
Peki, geri bırakılmış ülkeler de durum nedir?
Onlar enerjilerini kendi içlerine izole olmuş şekilde harcıyorlar.
Eğitimde, sağlıkta, güvenlikte, sosyal adalet ve gelir dağılımında ise toplumsal kesimler arasında uçurumlar oluşmuş.
Bilim yerine hurafeyi, akıl yerine ise başkalarının aklını rehber alanların toplumların oluşturduğu ülkelerde uzay, Mars falan hikâye!
Mustafa Kemal Atatürk boşuna dememiş, “Yaşam da en geçerli yol bilimdir” diye.
