Konfüçyüs güzel demiş:
“Erdemli insanlar yetiştirmeliyiz..”
Çünkü ülke olarak şu aralar iyi ve erdemli insanlara çok gereksinimimiz var.
insanlarla ancak kötülükler ortadan kalkabilir.
Sokakta yürürken yere tükürmeyen, kediyi, köpeği öldürmeyen, ağaca ve yeşile kıymayan, kadına, çocuğa şiddet uygulamayan, hırsızlık ve yolsuzluk yapmayan, adaletten ve hukuktan, özgürlük ve demokrasiden yana tavır almış erdemli insanların sayısının artmasını diliyorum.
Tüm bunlar iyi ve erdemli insan olmanın başlıca koşullarıdır.
Ne var ki iyi insan olmak ifade ettiğim gibi o kadar kolay değil.
Çünkü kötülük adeta virüs gibidir bir kere bünyeye girdiği zaman hasar vermeden çıkması mümkün değil.
Sonra salgın gibi bünyeden, bünyeye hızla yayılır.
Etrafınıza bakın kötülüğü sıradanlaştıran kişiliği ve karakterine uygun hale getiren bi kamyon kişi göreceksiniz.
Bir dediği ötekinin zıddı, sabah başka akşam başka konuşan, çıkarı için adam satan, küçük hesaplar içinde bir sürü kötü yürekli, kötü adamlar..
Hani Ahmed Arif’in dizelerinde ki gibi:
“Dört yanım puşt zulası, dost yüzlü, dost gülücüklü..”
Bakarsınız iyi gibi birisi ama içinde kötülüğün en büyüğünü barındırıyor.
Zaman içinde iyi gibi görünerek verdiği zarar Ağrı dağını geçer.
Zararın neresinden dönülürse kardır hesabı yanlı ve kötü insanlarla aramıza mesafe koyalım, ilişkileri sonlandıralım.
Biz yine de iyi olmak adına çaba gösterelim, iyi ve erdemli dostlar, arkadaşlar edinelim.
Onların varlığının ne kadar önemli olduğunu görelim.
Cemal Süreya’nın dediği gibi:
“Hasret kalmışız yüreği güzel insanlara..”
