Şu zor günlerde toplumsal dayanışmaya gerçekten çok gereksinimimiz var.
Çünkü birlikte olursan bir çok şeyi alt ederiz.
Ayrıştırıcı, kutuplaştırıcı eylem ve söylemler ülkemize yapılacak en büyük kötülük değil de nedir?
Ne var ki bu kötülüğü yapanların sayısı hiçte az değil.
Sosyal medya ne yazık ki bu konuda adeta çukur gibi.
Kendisi gibi düşünmeyene en ağır küfür, hakaret ve iftiralar atılıyor.
Kendileri gibi yaşamayan, düşünmeyenlere dönük müthiş bir saldırı var.
Ayrıştırma ve kutuplaşma birileri tarafından sistematik olarak yerine getiriliyor.
Bu kızgınlık, tiksinti, nefret neden ki?
Hepimiz bu ülkede birlikte yaşıyoruz.
Aynı acıları, aynı sevinçleri yaşıyor, aynı gökyüzüne bakıyoruz.
Farklı bir görüş taşımak demokrasinin, ifade özgürlüğünün bir gereğidir.
Farklılıklar toplumun ortak değeridir.
Farklılıklarımız zenginliğimizdir.
Birisi sağcı, öteki solcu bir başkası ise her ikisini savunmayabilir.
Birisi inanır, ötekinin farklı bir inancı vardır, bir başkasının ise hiçbir şeye inanmama inancı vardır.
Birisi Türkçe konuşur, öteki Kürtçe, bir diğeri İngilizce, Fransızca..
Tüm bunlar bizim insan olmamızın en güzel yanları değil mi?
Tek tip bir yaşamı, anlayışı savunmak ne kadar insancıldır?
Tüm kutsal kitaplarda yazdığı üzere Tanrı insanları siyah, beyaz, sarı olarak yaratmış, farklı diller, renkler vermiş, fırkalara ayırmış.
Tek tip yaşamı faşizmi savunanlar Tanrı’dan çok mu iyi biliyor?
İnanın farklılıklarımız olmasa bu ülkede, dünyada yaşanmaz bir hal alırdı.
Düşünsenize her taraf siyah-beyaz.
Oysa çeşitlilik gökkuşağı gibidir rengarenk, coşkulu ve umut verici.
Ne güzel ifade etmiş Charles Bukowski:
“Hangi çiçek, diğerini “sarı açtı” diye ayıplar?
Hangi kuş, “farklı ötünce” diğerine yasak koyar?
Derisinden, dilinden ötürü öldürülüyor insanlar.
Ah insanlar!
Her şeyi bulup kendini bulamayanlar…”
