Bayramla ilgili olarak bir çok kişinin ortak görüşü, “Tamda bayram gibi yaşanmayan bayram oldu..” şeklindeydi.
Gerçekten de öyle.
Ekonomik kriz, kaçak göçmen istilası vb birçok sorun bayramın tadını, tuzunu kaçırdı.
Geçim sıkıntısı çeken, hayat pahalılığı karşısında artık ‘gündelik’ yaşamaya çalışan vatandaş bayramdan hiçbir şey anlamadı.
Benim konuştuğum, sohbet ettiklerimin kayda değer kısmı mutsuz ve umutsuz.
Parası olan elbette tatile, gezmeye tozmaya gitti.
Ne var ki toplumun büyük bölümü, “Akşama eve ekmek nasıl götüreceğim, taksitimi nasıl ödeyeceğim, kiramı nasıl vereceğim, yarın ne yapacağım..” diye kara, kara düşünmekle meşgul.
Bayram gelmiş neyime tamda olayı iyi izah ediyor.
Anımsayın eski bayramlar öncesi birçoğumuzun “Şuraya, buraya tatile gidelim, şöyle alışveriş yapalım” dediğimiz olmuştur.
O günler artık hayal!
Geçtiğimiz gün kasapta, bir kadın 20 TL’lik kıyma almak istediğini söyledi.
Sonrasında kasapla biraz sohbet ettim, dedi ki, “Abi inanmazsın o kadar çok bu şekilde insan geliyor ki. 20-30 TL’lik kıyma almak istiyorlar. Eti sıyırılmış kemik istiyorlar, bari kaynatalım bir kap yemekte et tadı olsun diyorlar..”
Bu topraklarda yaşanan her sorun dönüp dolaşıp her birimizi yakından ilgilendiriyor.
“Benim üç beş kuruşum var, kimseye muhtaç değilim” diyenlerde buna dahil.
Eğer bir ülke de sorunlar kartopu gibi büyüyorsa o sorun bir şekilde herkese zarar verir.
Tabi bu sorunlar ve sıkıntıların yaşandığı süreç bizim ülkemize has bir özellik olan zora düşene destek olmak, dayanışma gibi kavramları da yerle yeksan etti.
Öyle bir duruma gelindi ki bu zor zamanlarda, “Önce ben ve ailem” denilerek paylaşmayı, yardım etmeyi ikinci plana itiliyor.
Veya, “Niye yardımcı olayım, bende parasız kalırım” şeklinde bir bencillik yaygınlaşıyor.
Ekonomideki belirsizlik, geleceğe dair karamsarlık nsanları ister istemez bir takım endişilere sevk ediyor.
Her koyun kendi bacağından asılır öngörüsü bugünlerde geçerli yol oldu!
Sonuç olarak dünya dönüyor, mevsimler değişiyor, günler geçiyor ve yaşam kendi döngesinde akıp gidiyor.
Umudumuzu yitirmeyelim.
Umutsuz yaşanmaz!
