Sanatçı Melis Buyruk’un iki buçuk senedir üzerinde çalıştığı “Habitat” serisinden 17 yeni eseri, 20 Temmuz-30 Ağustos tarihleri arasında New York’ta yer alan Leila Heller Gallery’de sanatseverlerle buluşuyor. "Habitat: Bloom" başlığında sergilenen çalışmalarda insan, hayvan ve bitkilere ait doku ve parçalar bir araya gelerek yeni hibrit yaşam formları oluşturuyor. Altıncı solo sergisini gerçekleştiren Buyruk, Dubai’den sonra yurt dışında düzenlenen ikinci sergisiyle izleyici karşısına çıkıyor.
"Habitat: Bloom”da yer alan çalışmalar, alternatif bir doğa tasvirine işaret ediyor. Doğanın kendi içindeki dinamik ve dengeye mercek tutan eserlerde yer alan her bir doku ve parça fiziki hayatta yaşayan türleri ve dolayısıyla da yaşamı temsil ediyor. Doğadaki her parçanın biricikliğinden ilham alan sanatçı, birbirini tekrar eder gibi gözüken her dokuyu ve formu tek tek elde üretiyor. İlk bakışta tanıdık gelen ancak detaya indikçe tanımlanamayan biçimlerle karşılaşılan çalışmalarda sanatçı alışılmadık bir kurgu oluşturuyor.
Üretimlerde karşımıza çıkan altın, platin, bakır ve sedef gibi metaller evrenin ışığını ve gücünü, yaşamın devamlılığını simgelerken, işlerin bütünü teknik olarak çok detaylı ve titiz bir süreçte ortaya çıkıyor. Buyruk’un "Habitat: Bloom” sergisinin merkezinde, geçmiş çalışmalarından ayrışır bir boyutta dikkat çeken 2x2 metre ölçülerindeki eseri yer alıyor. Farklı türlerin birleşmesinden doğan hibrit canlı formların da yer aldığı fantastik dünya, rutin bir döngüde süre gelen tekrarların içindeki farklılıkları yakalıyor. Sanatçı üretimlerini gerçekleştirdiği süreci “çiçek açtığı, mutlu ve umutlu bir dönem” olarak tanımlıyor.
“Melis Buyruk'un görsel olarak çekici, teknik olarak göz kamaştırıcı ve kavramsal olarak cüretkâr son çalışmaları; bazen altın varak, bakır veya platin ile vurgulanan ve yanlarda LED aydınlatma ile desteklenen monokrom porselen duvar kabartmaları ve porselenden yapılmış bağımsız heykeller içeriyor. Buyruk'un emek yoğun, ultra rafine kompozisyonları, her bir paneli dolduran veya heykel desteklerini tamamen kaplayan sayısız küçük organik formun sıkıştırılmış düzenlemelerinden oluşuyor. Neredeyse seramik duvar halıları gibi hassas bir şekilde bir araya getirilmiş elementlerin yığınları, sanki sürekli bir akış hâlindeymiş gibi kıvranıyor, dalgalanıyor ve büyüyor.” David Ebony